Een tijdelijke thuis: het Rode Kruisopvangcentrum

Op Erfgoeddag ben je van harte welkom in het Rode Kruisopvangcentrum van Brugge, waar verzoekers om internationale bescherming een tijdelijk onderdak krijgen. Tijdens hun asielprocedure vinden de bewoners er een nieuwe thuis, een thuis die gedeeld wordt met veel verschillende nationaliteiten, een thuis die soms ver weg staat van wat ze kennen… .

Ben je benieuwd hoe het hier achter de muren aan toe gaat? Kom op Erfgoeddag langs en sluit aan bij één van de rondleidingen. Of breng een bezoekje aan de tentoonstelling, die ingaat op de letterlijke en figuurlijke betekenis van 'je ergens thuis voelen.' Wie langskomt kan ontspannen met een drankje en versnapering, en in de om 15.30 uur zelfs met een streepje muziek van de jazzband Manillo. Om 14.00 uur kunnen bezoekende gezinnen genieten van een optreden van Clowns-zonder-grenzen in onze tuin. En net na hun show is er een workshop snoephuisjes bouwen voor de kinderen. Tot dan?

De tentoonstelling is het resultaat van een gezamelijk project met BuSO Spermalie De Kade, getiteld 'Kom naar huis':

Wat maakt een huis een veilige thuis? Twee diverse groepen gaan in dit project samen op zoek naar het antwoord. De ene groep bestaat uit jongeren met autisme, uit de leerlingen in de klassen OV2 T9 Fase 1A en 1B van BuSO Spermalie De Kade. De andere groep uit mensen die tijdelijk verblijven in het Rode Kruisopvangcentrum Brugge tijdens hun asielaanvraag procedure.

Er is zowel een culturele- als een taalbarrière, dus zoeken we naar een universele taal, een taal die iedereen begrijpt: de deugd van een heerlijk maal, inspirerende muziek, creatief beeldend werk … Een thuis draait niet om bakstenen, maar om verbinding tussen mensen. Dat wordt duidelijk wanneer je ziet hoe karig de tijdelijke verblijfplaats is ingericht en hoe genereus en vol kracht de mensen die erin leven.

Het project wil vanuit die verbinding vertrekken door een aantal activiteiten te faciliteren die de twee groepen dichter bij elkaar brengt. Activiteiten die je zou kunnen zien als huiselijk. Dit zijn rituelen, gewoontes, gebruiken die horen bij thuis-zijn; denk aan samen muziek maken, thee zetten, koken, spelen, knutselen … Hoe alledaags deze activiteiten aanvoelen voor mensen in een veilige en vertrouwde thuiscontext, ze zijn allerminst evident voor beide groepen.

Je thuis voelen kan niet alleen op een plek, maar ook in gezelschap, door er écht en wezenlijk deel van uit te maken. Door er een bepaalde positie in te kunnen en mogen nemen. Door elkaar leren kennen en herkennen. Het is dit gevoel van thuis-zijn dat we beogen met ‘Kom naar huis’. Tegelijkertijd zal het werken rond dit thema voor sommigen ongetwijfeld heimwee oproepen, letterlijk ‘het ziekelijk verlangen naar huis’.

Het proces van samenzijn is belangrijker dan het eindproduct. Daarom kiezen we er concreet ook voor om van het proces het product te maken. De ontmoetingen tussen de twee groepen zullen worden vastgelegd op foto’s en muziekopnames. Muziek, een taal die omarmt en troost, én die bovendien iedereen aanvoelt. Het eindresultaat wordt een muzikale fotodagboek, als waardevolle getuigenis over de weg die beide groepen samen afleggen. We zullen zien hoe mensen uit diverse contexten zoekend zijn naar erkenning, naar begrip en verbinding. 

Wat ze ook vinden in hun zoektocht, laat het dat zijn waar het ‘zich thuis voelen’ over gaat. Omdat iedereen een veilige en warme thuis verdient.